“Asterisk The Universe” is het zevende soloalbum van de Californische folkzanger en songschrijver John Craigie uit San Francisco. Hij is gekend voor de humor en woordspelingen in zijn verhalende songteksten en na de release van zijn vorige soloplaat “Scarecrow” in 2018 werd hij in de vakpers bedacht met vergelijkingen met John Prine, James Taylor, Bob Dylan en Jack Johnson.

Zijn speciale wijze van omgaan met woorden en taal is ook nu weer te horen in de tien tracks op “Asterisk The Universe”, nummers die af en toe opschuiven in de richting van indie rock, jazz, soul en Americana. Vooral in songs als “Don’t Ask”, “Climb Up”, “Don’t Deny” en in de op de video’s te beluisteren liedjes “Part Wolf” en “Nomads” zijn die exploratie van andere muziekgenres door John Craigie te herkennen.

Maar de hem typerende vertellingen in folksongs blijven een belangrijkste deel uitmaken op de tracklijst van dit album. Openingnummer “Hustlin’”, “Son Of A Man”, het J.J. Cale-achtige “Crazy Mama”, “Used It All Up” en het akoestische “Vallecito” vormen een welgekomen afwisseling tussen de meer uptempo gebrachte liedjes op het album “Asterisk The Universe”.

Tot slot ook nog een overzichtje van de muzikanten die John Craigie bij de opname van deze nieuwe plaat in de studio hebben bijgestaan: dat waren bassist Ben Berry, drummer Matt Goff, pianist Jamie Coffis, organist Lorenzo Loera, gitarist Niko Daoussis en Erin Chapin, Caitlin Gowdey en Vanessa Wilbourn (aka het Californische akoestische folktrio ‘The Rainbow Girls’) als backing vocalisten. “Asterisk The Universe” is een fijne nostalgische plaat die later misschien wel de beste zal blijken te zijn in de carrière van deze 40-jarige troubadour met een universitair diploma als wiskundige op zak.

(valsam)